Oooo, wat kwam het weer ineens hard binnen. Midden op de dag enorme pijnen en last van mijn gehele lichaam. En de vermoeidheid was ook weer terug van weg geweest. Fijn, op een werkdag… Mijn humeur slaat dan ook ineens om. Want al je resterende beetje energie gaat dan in je lichaam zitten. Sorry omgeving!
Ik denk dat de meeste Nederlanders het fijn vinden als de zon gaat schijnen en het weer 25 graden is. Ik ook op zich, fijn die vitamine D, maar daar moet mijn lichaam zich weer zo op instellen. Dat duurt weer een paar dagen.
Als ik de tijd terug kon draaien dan wist ik het wel
Het verbaasde mij ook dat het de afgelopen tijd, ondanks de hitte van 30, ik wel was gewend aan de warmte hier. Zo lang ik maar rust nam, waren de klachten minimaal. Toch blijf ik in Zuid-Europa het beste functioneren. Daar nergens last van en kan ik dus doen en laten wat ik wil. Nu nog de corona-, vaccinatie- en testregels de wereld uit!
Maar goed. Nu het ineens 20 graden kouder is (van 32 naar 12 graden) heb ik er weer de grootste moeite mee, dat merk ik lichamelijk. Daardoor wordt ik ook weer vermoeid en emotioneel. Zucht… Dus als dit zo iedere week door blijft gaan, moet mijn lichaam idioot hard blijven schakelen. Wat vast weer andere gevolgen gaan hebben. Dus weer, blijf eens stabiel!
En ik las weer een iets interessants wat bevestigd dat ik toch voor de rest echt wel goed bezig ben: “Chronische aandoeningen kunnen alleen worden hersteld wanneer je zicht hebt op alle werkingsmechanismen die de klacht hebben veroorzaakt. Hierbij zijn natuurlijke interventies (vitaminen, mineralen, kruiden, voeding, beweging, hormonen, emotie, gedrag) de aangrijpingspunten om beter te worden en niet de chemische medicijnen die aan de lopende band worden voorgeschreven.”
Weer een gevolg van vermoeidheid
Maar de concentratie, dat blijft een punt. Ik raak zo afgeleid van alle prikkels om mij heen. Fijn, dat mijn vriend thuis is op dezelfde dag dat ik vrij ben. En fijn dat hij weer aan de slag gaat met de nieuwe toekomstige badkamer. Maar o zo vervelend voor mij dat de muziek keihard aan gaat en het party hardy wordt in huis. Dat trek ik op zo ’n moment dat ik probeer mij ergens voor te concentreren echt niet meer. Dan begin ik mij te irriteren en op alles te ergeren.
Dus letterlijk feest in huis en een hoop ergernis aan mijn kant. En ja, ik heb al van alles uitgeprobeerd. Van op maat gemaakte oordoppen, standaard oordoppen van was en een koptelefoon met noise cancelling. Niets werkt. Ik moet het gewoon stil hebben! Iemand voor mij een oplossing weet? Want ik word er idioot van… En het levert ‘onbewust’ een hoop stress op wat ook nergens goed voor is.
En ik wil zo graag kunnen zeggen dat ik mijn propedeuse gehaald heb van mijn opleiding. Maar dat zit er nog lang niet in. Niet totdat mijn concentratie weer terug komt en de omstandigheden weer enigszins normaal worden. Excuses voor mijn geklaag, terwijl ik normaal niet zo negatief ben. Ook weer een gevolg van lichamelijke vermoeidheid etc. Ik zou zo graag weer een normaal leven hebben op dit moment!
Ik weet hoe het voelt
Mijn boodschap aan jullie vandaag: eet gezond, leef gezond, ga sporten. Want wie weet is het te laat en kun je het nooit meer terug draaien. En ja, ik weet hoe dat voelt en ik probeer mijn omgeving hiervan te overtuigen maar tevergeefs… En altijd het commentaar van: ”Ja, er is maar een kleine kans dat...” Hier lees je het verhaal van die kleine kans. Als ik de tijd terug kon draaien dan wist ik het wel!
